Windhoek to Cape Town

Hoi allemaal!

We zijn inmiddels al eventjes in Kaapstad, onze laatste stop in Afrika voor we weer met het vliegtuig naar huis gaan. Het is hier prachtig, maar eerst nog even een verslag van de afgelopen tijd.

1 maart zijn we vanuit Windhoek vertrokken met 11 mensen. We hebben er 2 zusjes, een stel en een jongen bij gekregen waarmee we tot Kaapstad reizen. Vooral de 2 zusjes en het stel (beiden uit Duitsland) zijn echt super aardig en gezellig dus dat is alleen maar een leuk! We gaan vandaag op pad naar Etosha NP. Dit ligt nog een stuk noordelijker dan Windhoek en is dan ook nog best een stukje rijden. Gelukkig zijn we halverwege de middag in Etosha waardoor we nog een game drive kunnen doen. Onze eerste dieren in Etosha zijn giraffen, maar al snel zien we ook springbok, impala en zebra’s. Bij een waterhole (door mensen gemaakt kwam ik later achter) zien we eerst giraffen die drinken en dat ziet er heel oncomfortabel uit, maar de foto’s zijn erg leuk! Bij die waterhole lopen ook zebra’s, kudu’s, oryx (oftewel gemsbok) en even later komt ook een hele kudde olifanten drinken en genieten van het water. Wat mooi is het om te zien hoeveel plezier die olifanten hebben van het water. Ze drinken, spelen en baden in het water en wij kijken toe. Ik zou bijna ook in springen! Tussen de grote olifanten zit ook een kleintje en onze gids schat dat deze 1 maand oud is. Nadat de olifanten uit het water komen bestuiven ze zichzelf met zand. Dit werkt als een soort zonnebrand voor ze en houd ze ook koel. Ook zien we bij deze waterhole 6 flamingo’s, hele mooie kleur roze zijn die 

De volgende dag gaan we naar een ander kamp in Etosha en daar gaan we met een game drive heen. In Etosha NP ligt een hele grote zout pan en onderweg zien we steeds stukjes ervan. We zien jackals, giraffen, verschillende soorten vogels, springbok, zebra’s, hyena, blauwe wildebeesten, honey badgers, rode hartebeesten, impala’s en oryx. Het is wel grappig om de oryx te zien aangezien ik de avond in Windhoek oryx heb gegeten en dat was heerlijk! Op een gegeven moment stoppen we en dan zijn we op de zout pan. Bizar om te zien aangezien de zout pan grotendeels eindeloos lijkt. Ook zie je de hitte bibberen waardoor het lijkt alsof er water is. We mogen foto’s maken op de zoutpan en geeft gave foto’s. De zoutpan is 4730 km2 groot terwijl Etosha NP 22270 km2 is. Het is hier het einde van het regenseizoen, maar het is hier nu al zo droog dat onze gids zich hardop afvraagt of dieren dit wel gaan overleven. Door de waterholes aangelegd door mensen zal er voldoende water zijn, maar voedsel zal heel schaars worden. Migeren kunnen de dieren niet aangezien ze een hek om Etosha hebben gezet….

Even later zien we 2 leeuwinnen lopen en blijkt onder een boom meer leeuwen te liggen. Doordat ze zich verplaatsen kunnen we ze beter zien en ze tellen. Het zijn 6 leeuwinnen en 1 leeuw. Het lijkt alsof ze eerder iets hebben gevangen aangezien zoveel jackals en gieren rond de plek hangen waar de leeuwen liggen. Een stukje verderop, nadat we nog wat zebra’s en wildebeesten hebben gezien, zien we vlak bij een waterhole in de schaduw een leeuw liggen. We zijn foto’s aan het maken als hij opstaat en vlak langs de truck loopt naar de waterhole. De leeuw ziet er gehavend uit en is best wel mager. Rond lunchtijd zijn we op ons volgende kamp. We blijven hier een paar uurtjes aangezien de meeste dieren rond dit tijdstip zich ergens schuil houden. We doen de game drive tot vlak voor zonsondergang. Nadat we iets kouds hebben gekocht gaat iedereen naar een toren om de zonsondergang te zien. Ik wilde naar een waterhole, maar ik dacht gezellig met de anderen mee te gaan. Achteraf had ik koppiger moeten zijn en naar de waterhole moeten gaan. Toch heb ik nog een glimp op kunnen vangen vlak na de zonsondergang en dat was verschrikkelijk mooi! Na het diner gelijk weer naar de waterhole en dan blijken 2 leeuwen aan het drinken te zijn. Doordat het al aardig donker word is het lastig goede foto’s te maken, maar na wat spelen met de knopjes van mn camera en het gebruik van mn boekje op de stenen muur lukt het me! De leeuwen brullen af en toe en dat is een heel gaaf geluid. Ook als de leeuwen weg zijn bij de waterhole horen we zo nu en dan nog steeds meerdere leeuwen brullen. Een geluid om niet te vergeten.
Het duurt even, maar als de leeuwen even weg zijn komen 4 neushoorns aangelopen. Ook zij komen drinken, maar blijven best lang hangen. Een van de neushoorns neemt zelfs een bad. Ondertussen komt ook een hele kudde olifanten aangelopen. Ook zij hebben duidelijk dorst. Het leuke is dat ze soms best behoorlijk stil staan waardoor ik best wel goede foto’s kan maken. Bij teveel beweging zie ik dat weer terug op de foto’s dus best wel aardig van ze :P We blijven tot een uur of half 11 bij de waterhole hangen naar de dieren kijkend. Het is zo gaaf om ze zo dichtbij in het wild te zien.
De volgende ochtend gaan we dan ook vroeg eruit om bij de waterhole te kijken. Deze keer zien we springbok en zebra’s drinken. Via een korte game drive gaan we Etosha NP alweer uit. We rijden naar een waterhole waar rode hartebeesten, kudu’s, impala’s en oryx zijn. Ook komt er een kudde olifanten aangelopen. Onder hen een olifantje van ongeveer 3 weken oud. Het is zo een schattig beestje dat nog een beetje struikelend loopt en niet zo goed weet wat hij met zn slurf aan moet. Toch weegt ie al 110 kilo! Het is heel duidelijk dat mama olifant de kleine goed beschermt en dat is mooi om te zien. Onze weg bij de waterhole vandaan kruist ons pad die van de olifanten waardoor we heel dichtbij komen. Het is echt bizar om wilde olifanten van zo dichtbij te kunnen zien en fotograferen. Onder luid getetter en “ rumbling” van hun maag vertrekken we tussen de olifanten vandaan. Na een toiletstop zien we ook nog een leeuw onder een boom liggen. Helaas staat deze niet op, maar gaat plat liggen zodat hij nauwelijks zichtbaar is. Verder zien we nog wat zebra’s en springbok en in de verte een olifant, maar dat was het! Het is die dag niet lang rijden naar het dorpje waar we vannacht verblijven waardoor we in de middag nog in het dorpje kunnen rondneuzen. In ons kamp hebben we gratis wifi en het werkt eigenlijk wel heel erg goed dus skypen met thuis! Super om papa en mama te zien en te spreken en voor we het weten zijn we bijna 1,5 uur aan het skypen.

4 maart vertrekken we betijds naar een Himba Tribe dorpje. De Himba tribe is een stam die al heel lang in Afrika leven, maar door verdeling van landen, de vele hekken, mensen met vaste woonplaatsen en het verbod op jagen is het voor hun niet meer mogelijk om op geheel traditionele wijze te leven. In het dorp wat wij bezoeken word voor Himba weeskinderen gezorgd door andere vrouwen. Ook zijn een aantal mannen die hier leven, maar die zien wij niet doordat ze bezig zijn hun vee te laten grazen. Het geld wat ons bezoek brengt word dan ook besteed aan de weeskinderen. Eenmaal in het dorp is het indrukwekkend te zien hoe ze leven. Een 17 jarige vrouw ziet er ook echt uit als een volwassen vrouw. Het verbaasd me bijna om te horen dat ze nog niet getrouwd is en geen kinderen heeft. Om haar heen zijn wel wat andere kinderen, maar die zijn niet van haar. Aan hun haar en sieraden kan je vertellen in welk deel van hun leven ze zijn en of ze kinderen hebben. De kinderen zijn weer gefascineerd door de camera en zijn altijd in om te spelen. Die kleine handjes die jouw hand vastpakken om voorlopig niet meer los te laten. Een van de kinderen pakte mijn beide handen vast en ging op mn voeten staan. Wat mooi om zijn gezichtje te zien en zijn ogen zo puur te zien glimmen als ik begin met lopen. Aan het eind is er een marktje waarbij vrouwen hun eigen gemaakte sieraden en uit hout gesneden diertjes proberen te verkopen. Het is lastig om elkaar soms te begrijpen aangezien zij geen Engels spreken. Ik koop een armbandje en een uit hout gesneden giraf :) Na de Himba tribe gaan we naar ons kamp een stukje rijden bij de Himba tribe vandaan en hebben de rest van de middag vrij, heerlijk!

5 maart gaan we op weg naar Swakopmund. Onderweg stoppen we nog bij Spitzkoppe. Dit is een spitse rotsformatie/berg. Doordat we ondertussen steeds meer de woestijn in gaan wordt het steeds heter gedurende de dag. We lopen andere rotsen op waardoor we beter zicht hebben op Spitzkoppe, maar voordat ik helemaal boven ben haak ik af. Ik had iets heel anders verwacht van Spitzkoppe…. Na de lunch gaan we verder op pad. In Swakopmund gaan we na een korte tour door de stad naar een activiteiten centrum waar we 2 activiteiten hebben geboekt voor de volgende dag. We gaan naar onze accommodatie wat een soort hotel is in een bejaardenhuis. Het voelt een beetje gek om hier tussen te lopen, maar de kamers zijn prima en we hebben niets te klagen. Die avond gaan we met zn allen uit eten. Het is voor Myrta de laatste avond aangezien ze morgen naar Windhoek gaat en vandaar naar huis. Morgen worden wel weer 2 meiden aan onze groep toegevoegd. Na een drankje en een dansje in een cafe gaan wij terug naar het hotel.

6 maart kunnen we zomaar een soort van uitslapen! Pas om 8 uur gaat de wekker. Nadat we uitgebreid hebben ontbeten (het hotel had zoveel lekkere dingen dat ik propvol zat) zouden we worden opgehaald om te gaan skydiven. Helaas werkt het weer niet mee en wordt het uitgesteld tot 12 uur. We lopen wat door het dorpje met 2 anderen, maar daar is niet zoveel aan. We hebben ergens gezeten met wat te drinken en even voor 12 uur zijn we weer terug in ons hotel. Op het allerlaatste moment voor vertrek besluit een ander meisje die met ons zou springen om niet te gaan. Het is dus alleen Melissa en ik. Deze keer word het niet uitgesteld. We gaan naar het skydive centrum waar we wat papieren invullen en we een briefing krijgen over wat we moeten doen in de lucht. Doordat we foto’s willen die door een camera man of vrouw worden gemaakt en het vliegtuig niet zo groot is gaan Melissa en ik apart de lucht in. Eerst gaat Melissa. Nadat ze eenmaal met het vliegtuig is vertrokken duurt het nog best een hele tijd voordat ik iets van haar zie. In de tussentijd krijg in mn harnas ding aan. We staan te wachten als we de camera man van Melissa met een rotgang naar beneden zien komen. Zij gaan altijd veel sneller naar beneden, dus in de lucht opzoek naar een andere parachute waar Melissa aan hangt. Die vind ik al vrij snel. Het grappige is dat ik haar ook hoor! Ze komt goed naar beneden terwijl ik foto’s van haar maak. Ik geef haar de camera en ondertussen land het vliegtuig ook. Deze draait en ik kan instappen. Daar gaan we! Het is gek om de lucht in te gaan wetend hoe het voelt om eruit te springen. Vooral in het begin heb ik echt wel een beetje zoiets van waarom wilde ik dit ook al weer nog een keer doen?!? Maar het uitzicht is prachtig en daar geniet ik van. Als we bijna op 10.000 ft hoogte zijn maakt mn “buddy” Owen mij heel goed vast aan zichzelf. Dat zit best gek, maar voelt ook wel heel veilig. Dan is het tijd om het vliegtuig te verlaten. Mn cameravrouw zit onder de vleugel terwijl wij het vliegtuig uit gaan. Eerst met mn benen het vliegtuig uit, even bungelen en dan telt hij af. Voor ik het weet zitten we in de lucht en gaan we met een noodgang naar beneden. Eerste paar seconden moet mn lichaam even bijbenen met wat ik aan het doen ben, maar al snel kan ik genieten van dit gaafs. We gaan echt zo snel, niet normaal eigenlijk. Al veel te snel gaat de parachute open en gaan we een heeeeeel stuk langzamer. Nu heb ik meer tijd om te genieten van het uitzicht. Gelukkig mogen de bril af en het harnas losser. Terwijl we naar beneden zweven stuurt hij de parachute zo dat we nog verticaal gaan, gaaf!! Al veel te snel komt de grond weer in zicht. Ik moet mn benen verticaal houden tenzij hij zegt dat ik moet gaan staan. Op het allerlaatste moment zegt hij dat ik moet staan en we landen op het moment dat we beiden op de grond staan. Mooie landing! Gelijk na de landing maakt Owen me los en geeft me een dikke knuffel. Dat was gaaf! Terwijl we terug lopen naar het skydive centrum verteld hij dat voor hem het skydiven als uit de voordeur stappen voelt, maar als hij het een paar dagen niet doet dat hij dan weer meer adrenaline krijgt. Dat was vandaag met mijn sprong het geval. Hij had een paar dagen al geen sprong meer gemaakt en was heel blij dat hij vandaag had gesprongen, jeeejjj!!
Tegen de tijd dat we terug komen van het skydiven hebben we even tijd om bij te komen en om te kleden, maar om 5 uur staat iemand van het paardrijden alweer op ons te wachten. We worden even buiten Swakopmund gebracht waar we een paard krijgen. Ik krijg Samson van 8 jaar. Hij schijnt snel ergens van te schrikken, maar is verder braaf. We vormen een rij waarbij ik achter de gids van vandaag rij. Melissa gaat ook mee paardrijden, net zoals nog 2 andere tour groepsgenootjes. We rijden van het erf af aan de achterkant en gaan via de droge rivier het “maanlandschap” op. Het maanlandschap is onderdeel van de woestijn. Het is echt bizar om te zien. Ik mag zo nu en dan voor de gids uit draven of galopperen en daarna weer terug komen. Best wel heel erg leuk en merk dat Samson het ook erg leuk vind. We gaan verschillende heuveltjes op die in het maanlandschap bestaan waardoor we iets meer uitzicht hebben. 2 paarden van de anderen vinden elkaar heel erg aardig waardoor het voor hun berijders soms lastig is om ze achter elkaar te houden. Dat is een beetje minder, maar verder is het heerlijk. Onderweg zien we nog een spoor van springbok en jackals en ook zien we nog een schorpioen. Zo is er nog best veel leven in de woestijn. Springbok kunnen van een soort vetplanten leven die veel water bevatten en cheeta’s en jackals kunnen weer van springbok leven. De zogenaamde cirkel van het leven (Leeuwenkoning!!). Na 90 minuten komen we terug en worden we ook weer terug gebracht naar ons hotel. Even snel handen wassen en dan gaan we op zoek naar het tentje waar de anderen aan het eten zijn. We eten daar even wat, maar gaan ook wel weer betijds terug aangezien het een indrukwekkende dag was en we morgen weer redelijk vroeg op pad gaan met de Nomad truck. We hebben ondertussen kennis gemaakt met de nieuwe meiden, Maya en Caroline, en in eerste instantie weten we het niet zo goed….

Zaterdag gaan we, na een heerlijk ontbijt van het hotel, weer op pad met onze truck. We hebben nog een stop in Walvisbaai waar we flamingo’s zien die echt vlak bij de kust zijn. Gaaf! Daarna gaan we verder de woestijn in. In Swakopmund was het best fris (ongeveer 20 graden overdag), maar in de woestijn word het natuurlijk veel warmer…. Dat merken we dan ook best wel snel. Onderweg komen we een bord tegen die aangeeft dat we de Tropic of Capricon passeren. Na de nodige foto’s (en uitleg) gaan we weer verder. Met lunch stoppen we op een boerderij waar ze ruimte hebben voor ons om te lunchen. Best wel fijn aangezien ze in de woestijn erg weinig bomen hebben die schaduw geven voor lunch. Na de lunch neemt Boesman ons mee. Hij verteld het een en ander over de woestijn en de bushmannen. De woestijn houd helemaal niet van regen. Een plaatselijke korte bui, hier jealous rain genoemd, is prima, maar bij meer regen begint bestaat er geen lucht meer tussen het losse zand waardoor geen dieren meer in het zand kunnen verstoppen en overleven. Ook door de wortels van planten die beginnen te groeien is het verstoppen en overleven van dieren niet meer mogelijk. Best wel apart zo’n woestijn. Toch zie je hier nog wel de oryx. De oryx leeft vooral in zijn eentje aangezien hij daardoor meer kans heeft. Alleen niet wanneer kleintjes geboren worden, dan is het slimmer om in groepen te leven. De oryx zal overdag vooral passief in de schaduw van een boom staan om daarmee energie te besparen, maar tegen het eind van de middag zal deze selectief gaan grazen. Door de wind zit er vocht op de planten waardoor de oryx voldoende vocht binnen krijgt. De oryx in de woestijn drinken nooit water, zouden ze ervan proeven dan kunnen ze niet meer zonder en zouden ze de woestijn niet overleven. Ook hier leven cheeta’s en springbok. Zonder springbok geen cheeta’s. Het is ondertussen echt heet in de zon en door mn zwarte slippers is het ook heet onder mn voeten. Pfff wat een verschil met Swakopmund!! Na de tour gaan we verder door de woestijn naar onze kampeerplek voor vanavond. Eind van de middag komen we daar aan. Gelukkig een kampeerplek bij een lodge met een zwembad. Heerlijk!

Vanmorgen gaan we al heel vroeg op pad. Half 6 vertrekken we richting “dune 45”. Het is nog pikkedonker dus we kunnen nog even verder slapen in de truck. Na een uur rijden moeten we even wachten tot we het park in kunnen en dat geeft ons mooi even de tijd om foto’s te maken van de zonsopkomst. Ook als we even later in het park zijn en tussen de duinen in rijden is het heel erg mooi om de duinen te zien. De duinen kleuren zo rood dat het bijna lijkt alsof we op mars zijn! Eenmaal aan de voet van “dune 45” gaan we beginnen aan onze eerste klim van vandaag. Het zand is mul en het lijkt een behoorlijk end naar boven, maar stap voor stap zijn we uiteindelijk boven. Het uitzicht is gaaf!! Na een aantal foto’s te hebben gemaakt en te hebben genoten van de zon en het uitzicht gaan we naar beneden, het ontbijt wacht op ons. Naar beneden gaan is een stuk makkelijker en eigenlijk zijn we al snel beneden. Het ontbijt smaakt heel goed. Daarna gaan we de truck weer in en op weg naar Deadvlei. De truck kan niet helemaal bij de voet van de duinen komen rondom deadvlei waardoor we gebruik moeten maken van een 4x4. We hebben deze keer de keus om de makkelijke route te doen over de lage duinen of de minder makkelijke over 1 hoge duin. We kiezen voor het laatste en dat is wel een goede keus geweest. Het lijkt makkelijker naar boven te lopen dan bij dune 45 en dat is wel fijn. Eenmaal boven gaan we na de gebruikelijke foto’s en bewondering van uitzicht via de zijkant van de duin naar beneden zo deadvlei in. Deadvlei is een plek in de woestijn wat de duinen hebben omcirkeld. De vlei heeft vroeger water gekregen vanuit een ander gebied via een soort van rivier, maar doordat de basis van de duinen groeien worden deze plekken omcirkeld. In deadvlei staan dan ook meerdere bomen die al 900 jaar dood zijn. Dat is bizar om te zien. Vroeger liep tussen de duinen een rivier naar zee, maar die is al jaren geleden dicht gegaan door het groeien van de basis van de duinen. De duinen groeien namelijk zelf alleen in hoogte, maar doordat de duinen hoger worden is een bredere basis nodig om die hoogte te behouden. De duinen groeien alleen maar in de hoogte doordat de wind de helft van het jaar vanaf de zee waait en de andere helft vanaf de bergen zodat dit in evenwicht is. Een duin zou maximaal maar tot 350 meter hoogte kunnen groeien doordat boven die hoogte een andere hardere wind waait waardoor de duin niet zou kunnen blijven staan. Super interessant! Als we uit Deadvlei komen ben ik best gaar! Na een uur rijden komen we bij een winkeltje met koud drinken, daar was het tijd voor!! Ook daar hebben we lunch. We gaan nog naar een Canyon waar de rest van de groep ook nog naar beneden gaat, maar omdat ik aardig gaar ben, behoorlijk verkouden ben en ook niet fit voel. Best irritant. Als de anderen weer terug zijn in de truck gaan we weer terug naar onze kampeerplek.

Maandag gaan we naar Fish River Canyon. Het is een heel stuk rijden waardoor we op het midden van de dag, rond een uur of 2, bij de canyon aankomen. We lopen een heel stuk langs de rand van de canyon doordat de truck ons op een punt afzet en zij met truck even verderop op ons wachten. De zon brand echt wel behoorlijk dus het stukje lopen met een hete wind valt ook niet mee. Het is hier meer dan 40 graden…. Eenmaal terug bij de truck is het dan ook heerlijk om van schaduw en koel drinken te genieten:) Daarna rijden we verder naar Ai-ais waar we vannacht verblijven. Ze hebben een groot zwembad wat helaas warm water bevat, maar daar mogen we niet over klagen. Het is al heel luxe dat ze een zwembad hebben.

Dinsdag gaan we naar Orange river. Het is niet ver rijden waardoor we soort van uit mogen slapen. We vertrekken pas om 8 uur. We zijn dan ook al om half 11 bij onze bestemming van vanavond, Felix Unite. Het is een heerlijke plek als je het mij vraagt. Luxe ligbedjes, een redelijk zwembad, prachtig uitzicht en een windje zodat we het niet te warm krijgen. We hebben ’s middags de optie om te gaan kayakken, maar omdat het bij het zwembad zo heerlijk is (en kayakken niet perse ons ding is) gaan wij dat niet doen. Super lekker om zo een middag in de zon te liggen en weinig te doen.

Woensdag moeten we gedag zeggen tegen mooi Namibië en staat Zuid Afrika op ons te wachten. Wat een gaaf land! Een aanrader voor iedereen! Na een redelijk lange dag in de truck komen we aan bij onze kampeerplek voor vanavond. Hier doen we een wijnproeverij van de wijngaard Tierhoek. Heel aardige mensen, maar jammer dat we de wijngaard niet ook kunnen zien aangezien we op een citrus plantage verblijven. Ik heb alle 4 de wijnen geproefd (en Melissa heeft mn glas steeds leeg gedronken) en eigenlijk was het wel heel grappig om te proeven hoe 4 wijnen van dezelfde wijngaard proeft. In alle wijnen zit een bepaalde overeenkomst. Daarna mogen we genieten van een diner wat de eigenaren citrus plantage ons voorschotelen. Ze hebben vers gebakken brood (het is nog warm!), eigen gemaakte jam, een salade, groenten, kip, pompoencakejes (heel lekker!) en rijst. Het is allemaal zo lekker dat ik best wel veel eet. Later krijgen we ook nog een toetje, dat wist ik niet! Toch nog iets van gegeten (paste net :P) en dan is het tijd om richting tent te gaan. We wisselen daar nog wat foto’s uit en dan is het voor ons wel tijd om te gaan slapen.

Donderdag is het tijd om naar Kaapstad te gaan. Het is niet meer zo heel ver, maar we gaan nog wel naar een plek waar we uitzicht hebben op de Tafelberg en Kaapstad. Rond de middag verlaten we de truck voorgoed en gaan we op pad nadat we bij Nomad binnen zijn geweest. Nadat we 2 hostels hebben bezocht die niet naar onze zin was, hebben we een plekje gevonden bij Ashanti Lodge in de Gardens wijk. Niet te duur, niet te ver weg uit de stad en met een zwembad voor het geval we dat eventueel willen. Prima! Die avond gaan we nog met onze hele tour groep uiteten. Heel gezellig! We maken het niet laat aangezien een groot deel van onze groep morgen ochtend vroeg Lions head gaan beklimmen en we daarna met bijna de hele groep een tour doen.

Vrijdag hebben we een busje gehuurd waarmee we met zn 11en op pad gaan. Aangezien Heather hier al 7 maanden woont weet ze aardig goed wat we echt gezien moeten hebben. We beginnen in Muizenberg met een ontbijt en een korte wandeling bij het strand. Het strand is vooral voor surfers aangezien de wind te hard is voor zonneaanbidders. Daarna gaan we naar Simon’s town. Hier leeft een pinguïn kolonie op het strand. Eerst gaan we een soort van beschermd deel binnen waar we de pinguins van een afstandje kunnen zien en niet heel dichtbij kunnen komen. Hier zijn echt een heleboel pinguins en dat is echt super gaaf om te zien. Ook kunnen we hun broedplekken zien en wat jongen die al best wel groot zijn maar nog steeds een beetje wollig en een andere kleur. Ook zien we ze zwemmen in de zee en lopend op het strand, super leuk om te zien. Nadat we hier een soort van uitgekeken zijn (oke we kunnen heel lang naar al die pinguins kijken) gaan we naar een strandje verderop waar soms ook wat pinguins zijn. Gelukkig zijn er een paar en kunnen we veel dichterbij komen. Echt heel gaaf aangezien ze ook een soort interactie met je aangaan, maar toch weer goed blijven zitten om foto’s te maken. Daarna zijn we verder gereden naar Cape Point NP. Dit is het meest zuidwestelijke punt van Afrika. Hier hebben we mooi uitzicht en zien we ook Kaap de Goede Hoop. Dan gaan we naar een wijngaard. Hier proeven we met zn allen 4 wijnen van deze wijngaard. Ik proef van Melissa aangezien ik toch niet zo een heel glas opdrink. Ik vind de wijnen hier opzich wel redelijk te doen. Ook hier komen de wijnen op een bepaalde manier met elkaar overeen, maar minder duidelijk dan de vorige keer. Hierna is het rond 6 uur en gaan we terug naar het centrum. We gaan met een deel van het groepje bij het Grand Daddy Hotel nog iets drinken op het dakterras. Het grappige hiervan is dat ze trailers op het dakterras hebben staan en deze ook echt voor hotelgasten beschikbaar zijn om in te slapen. De zusjes van onze tour doen dat dus ook. Nadat we hier hebben gegeten en gedronken gaan we terug naar ons hostel.

Zaterdag zijn we met de zusjes en het stel naar een foodmarket bij de Old Biscuit Mill gegaan. Dit is een deel waar een aantal winkeltjes zitten met een aantal vaste eetgelegenheden, maar op zaterdagochtend is hier een foodmarket en we kijken onze ogen uit. Het is aardig druk en overal staan kleine standjes met eten en/of drinken. Een bakker, een smoothie maker, een groente en fruit stalletje en heel veel anderen die eten voor je maken waaronder ook de Frying Dutchman. Zij maken poffertjes, kroketten en bitterballen. Dus wij hebben onder andere gesmikkeld van een broodje kroket en poffertjes. De kroket was heerlijk en volgens mij echt zelf gemaakt. Ook heb ik bij deze market ook nog een yoghurt met fruit en honing gegeten. Super lekker! Nadat we hier hebben genoten gaan we met de zusjes mee terug naar het Grand Daddy Hotel. Dit bevind zich aan Long street, een drukke straat met vele winkeltjes en ’s avonds bars en cafés. In een zijstraatje zit nog een marktje met souvenirs waar we even overheen lopen en lopen dan richting ons hostel. Vandaag moeten we ook onze tassen verplaatsen naar een guesthouse vlak bij ons hostel. Dit omdat ze nog maar 1 bed voor ons hadden in het hostel. Het guesthouse, wat ook bij Ashanti Lodge hoort, had nog wel ruimte waardoor we gelukkig niet ver hoefden. Nadat we de boel hadden verplaatst zijn we met de cable car de Tafelberg op gegaan. Het is inmiddels 5 uur als we boven op de tafelberg staan. Het uitzicht is echt heel gaaf. We kunnen best wel heel veel zien en lopen dan ook wat rond. Hier eten we ook een brood wat we hadden meegenomen en dat is in de zon best wel genieten. Hier in Zuid Afrika gaat de zon even na 7 uur onder. Het is een prachtige zonsondergang en vanaf de Tafelberg goed te zien. Nadat hij onder is gaan we in de rij voor de cable car naar beneden. De rij achter ons is langer dan voor ons dus dat is opzich wel prima, maar toch duurt het nog wel even voordat we beneden zijn. Het leuke hiervan was dat Kaapstad al donker is tegen de tijd dat we naar beneden gaan en dat levert gave foto’s op!

Zondag gaan we naar het Waterfront om daar te winkelen. Erg leuk om allerlei verschillende winkels te zien en ook een paar winkels zijn hetzelfde als in Australië. Grappig om te zien. Tegen eind van de middag hebben we afgesproken met een paar anderen om in Camps bay de zonsondergang te kijken. Heel gezellig! Hierna vroeg slapen want morgen vroeg op.

Maandag gaat onze wekker om 4.45…. Dit omdat we Lions Head voor zonsopgang willen zien. We zijn aan de voet van Lions Head even voor half 6 en gaan dan aan onze wandeling/beklimming beginnen. Greg, een jongen van onze tour, gaat met ons mee vanmorgen. Het is best een prima wandeling en beklimming zolang het zo koel is als vanmorgen. Eenmaal boven hebben we een mega mooi uitzicht van een Kaapstad dat wakker word en de zon de langzaam de lucht oplicht. Nadat we hier even zijn gebleven en de nodige foto’s hebben gemaakt gaan we beginnen aan de tocht naar beneden. We nemen deels een andere route en dat is best wel prima te doen. Rond een uur of 9 zijn we beneden en op zoek naar een taxi. Als we terug zijn gaan we eerst lekker ontbijten in ons hostel. Daarna nog even snel een douche, spullen bij elkaar zoeken en dan weer op pad. Het regent inmiddels zachtjes en Kaapstad is aardig bewolkt. Gelukkig was dat vanmorgen vroeg nog niet het geval. We halen de boot naar Robben Island net op tijd en gaan met Ruth, Greg en Heather naar Robben Island. Hier krijgen we in de gevangenis een rondleiding door een oud gevangene en zien we onder andere de cel van Nelson Mandela. Het voelt wel een beetje dubbel om hier rond te lopen aangezien het er allemaal zo goed onderhouden en net geschilderd uitziet. Toch zal het niet makkelijk zijn geweest om in een cel van 2 bij 1 te leven voor 18 jaar. Na die rondleiding gaan we verder met een bus over Robben Island en zien we verschillende onderdelen van het eiland. Best wel apart om te zien dat ze hier een Lepera begraafplaats hebben waar wel zo een 1500 mensen begraven zijn. Men was bang dat het besmettelijk was en stuurde mensen met Lepera dus naar Robben Island. Ook werd hier een politieke gevangene niet echt gevangen gehouden, maar wel apart van de rest en mocht vrij weinig behalve eten en slapen wanneer hij wilde. Apart hoe dit allemaal heeft kunnen gebeuren nog niet zo heel lang geleden. De laatste gevangene werd in 1991 vrijgelaten, dus nog niet eens 25 jaar geleden. Nadat we terug komen met de boot doen Melissa en ik nog wat souvenir shoppen en gaan de andere sushi eten.

Gisteren hebben we de hop on – hop off bus gepakt om nog wat meer van Kaapstad te kunnen zien. We stoppen bij Kirstenbosch, de botanische tuinen van Kaapstad. Het heeft verschillende afdelingen waaronder de ruiktuin en de tuin met medicinale planten. Nadat we hier een uurtje hebben rondgelopen gaan we weer verder. Onze volgende stop is Hout bay. We zien de haven en het strand en ook een man die zeehonden eten geeft. Wij geven ook een stukje vis aan de zeehonden en het is best indrukwekkend dat zo een beest zo dichtbij komt. Na een ijsje gaan we weer verder op pad. We gaan met de bus langs een Township. Dit is bizar tussen de luxe huizen die er omheen staan. We zien vooral platen glimmen in het zonlicht die echt heel dicht op elkaar staan. Even later gaan we door verschillende baaien met de stranden van Kaapstad. Het uitzicht is super mooi. Met de bus zijn we als het ware rondom de Tafelberg gegaan en hebben we dus de hele tijd uitzicht gehad op de Tafelberg en ook een deel uitzicht op Lions Head. Best een gaaf tripje zo.

En dan is de trip van 2 maanden alweer bijna voorbij! We hebben vandaag en morgenochtend nog. Morgen gaan we in de middag naar het vliegveld en dan vertrekken we om 19.35 vanuit Kaapstad. We vliegen via Londen naar Amsterdam. In Amsterdam komen we om 9.15 aan met vlucht BA0428 voor wie naar Schiphol wilde komen :)

Voor nu een dikke knuffel en kus en tot snel in NL!!